Onze Mops heeft meerdere namen:
Mops (Nederland, Vlaanderen, Duitsland, Scandinavië):
Komt waarschijnlijk van mopperaar. Aanleiding zouden het uiterlijk en het snurkgeluid kunnen zijn
Carlin, Carlino (Frankrijk, Wallonië, Italië, Spanje):
Een clown, grappenmaker die optrad met een zwart masker
Pug (Engeland, Ierland, Amerika): (Latijn: Pugnus = Gebalde vuist).
Het silhouet van het hoofd van een Mopshond lijkt van de zijkant op een gebalde vuist.
Verleden:
De Mopshond vindt zijn oorsprong aan het Chinese hof. Het is niet helemaal met zekerheid te zeggen wanneer voor het eerst melding wordt gemaakt van kortneuzige schoothonden, maar er zijn aanwijzingen dat er al melding wordt gemaakt van dit type hond in 700 voor Chr.
Rond 700 na Chr. wordt gesproken over een “Ssuchuan pai” die met andere geschenken vanuit China aan de keizer van Japan werd aangeboden. Met “pai” werd in die tijd een kortneuzige hond van kleine afmetingen bedoeld. Hij was vrij laag gesteld en hij kon door zijn kleine maat gemakkelijk onder lage tafeltjes liggen. Deze kleine honden waren zeer waardevol. In de plaats Lo-Chiang in de provincie Ssuchuan kwamen veel “pai” voor. De Ssuchuan pai werd omgedoopt tot de “Lo-chiang- sze”, later ingekort tot “Lo-sze” en dit is tot begin 1900 de naam geweest van de Chinese Mops.
De Lo-sze werden gefokt in verschillende kleuren, ook in geheel zwart.
De taak van de Mops aan het hof was waken en de schoot verwarmen.
Hoe, wanneer, waar en door wie de Chinese Mops in Europa werd geïntroduceerd zal wel nooit helemaal duidelijk worden. Er zijn veel, vaak romantische, verhalen in omloop. De Hollandse zeevaarders zouden ze van hun Oost-Indië reizen hebben meegenomen, maar het kunnen ook de Portugezen of de Turken zijn geweest. Ook Djengis Khan zou dit type hondjes bij zich hebben gehad.
De Mops verspreide zich vanaf de 17e eeuw snel over Europa en werd heel populair, vooral bij dames. Hij was rustig, lag graag op schoot en had een excentriek uiterlijk. Hij speelde een rol in de Italiaanse “Commedia del Arte”, verbleef aan alle Europese vorstenhoven, redde “de Vader des Vaderlands” Willem van Oranje. Keizerin Josephine was zo verzot op haar Mopshond “Fortuné ” dat dit in de huwelijksnacht bijna leidde tot een ruzie met Napoleon over de aanwezigheid van de Mops in hun bed. In Nederland was de Mopshond een tijdlang het symbool van de oranjegezinde partij.
Lange tijd werden de oortjes van de Mops gecoupeerd, iets wat je je nu niet meer kunt voorstellen. De zachte fluwelen oortjes van de Mops geven hem juist zoveel charme.
Voor 1880 waren zwarte Mopsen wel aanwezig in Europa, maar zeldzaam.
Introductie in Engeland.
Koning-stadhouder Willem III nam bij zijn overtocht naar Engeland zijn Mopshonden mee en hierna werd het ras ook in Engeland heel populair.
Rond 1800 was de Mops echter zoveel gekruist met andere rassen dat er bijna geen raszuivere Mops meer over was. In 1840 besloten Engelse liefhebbers het ras te redden met behulp van importen uit China, Rusland en Nederland. Belangrijke namen uit die tijd zijn: Lord Willoughby en mr. Morrison.